کلیشه در انیمه و مانگا

اصلا کلیشه چی هست؟
بیاین با یک مثال بریم جلو، فریاد زدن اسم تکنیک یا خرکت مخصوص در آثار شونن، یکی از رایج ترین کلیشه‌ها در انیمه‌/مانگا های شونن است، که احتمالا همه‌ما یک بار با این نوع کلیشه‌ها برخورد داشته‌ایم، کلیشه در اصل یک کلمه‌ی فرانسوی است که در اواخر قرن نوزدهم پدیدار شد و به تریج وارد صنعت سینما و سرگرمی شد، کلیشه‌ی سینما و سرگرمی در یک کلمه مانند «مُد» است، حالا نه دقیقاً مُد به مانند فشن و… یک نوع مدگرایی که در انیمه و مانگاها که به طوری مانند یک الزام رایج است به‌طوری که بخش زیادی از آثار از آن پیروی می‌کنند. هر ژانر برای خود کلیشه‌هایی دارد که معمولا آثاری که در آن ژانر قرار می‌گیرند از آن پیروی می‌کنند.

کلیشه در ایسکای‌ها

اول می‌خوام با یکی از کلیشه‌های بد در این ژانر شروع کنم، مانگا/انیمه‌ی gate یکی از آن آثاری بود که می‌خواست به نوعی کلیشه را در خود به صورت خوبی درآورد ولی در این کار ناموفق بود. شخصیت اصلی اوتاکو (در عین حال ویژگی‌های یک اوتاکو رو نداشت)، لولی قانونی (لولی به معنای دخترای زیر ۱۶ گفته می‌شه ولی این لولی قانونی ما فقط قیافه‌ش زیر ۱۶ ست وگرنه ۹۰۰ سال عمرد دارد) و کاراکتر سوندره که عاشق کاراکتر اصلیه خب اولش باید بگم که این چیزا معمولا توی ایسکای‌ها وجود داره ولی بعضی‌جاها به درستی استفاده می‌شه و بعضی جاها بد، در اینجا به ظاهر شخصیت اصلی نقش مهمی داره و بسیار خفن و جذاب می‌خواد نشونش بده ولی شکست می‌خوره، تمرکز روی اینکه کاراکتر اصلی رو بخواد شخصی به درد بخور به نظر بیاره نتیجه‌ی عکس داشته ،عملاً اگه کاراکتر اصلی هم در داستان وجود نداشت تغییر خاصی اتفاق نمی‌افتاد. شخصا از این مانگا بسیار لذت بردم ولی اینکه بخش زیادی از آن خسته کننده بود را نمی‌توان انکار کرد.

سراغ یک کلیشه‌ی خوب برویم در دنیای ایسکای، re:zero که به عنوان یکی از برترین انیمه‌/ناول ایسکای می‌شناسیم این کلیشه‌ها رو به صورت خیلی خوب تونسته در بیاره که برای آدم خسته کننده نباشه! یعنی همون کلیشه‌ها لولی هزار ساله، دختر سوندره و… اینجا هم هست ولی به دلیل ذهن باز و روایت داستان قوی نویسنده تونسته از یک کلیشه‌ی خسته کننده تبدیل به یک کلیشه‌ی جذاب بشه، به صورت کلی کلیشه‌ها مانند تیری در تاریکی هستند که به ذهن و مهارت تیرانداز بستگی داره که اون تیر به هدف بخوره یا از مسیر گمراه بشه.

در ادامه‌ی این مطلب می‌خواهیم به چند کلیشه‌ی خوب و بد بپردازیم.

سراغ برخی از کلیشه‌ها از شونن‌ها برویم.
به دلیل اینکه شونن‌ها در حال حاضر محبوب ترین نوع انمیه/مانگا هستند و آثار زیادی از این نوع هستند کلیشه‌های بسیاری در شونن‌ها رواج یافته است.

یکی از کلیشه‌های رو اعصاب این است که پدر و مادر کاراکتر اصلی مرده! معمولا حتی اگه هردوشون نمرده باشن یکیشون مرده! و چرا؟ شاید این دلیلی برای بی بند و بار در آمدن شخصیت اصلی باشد، اما در حال حاضر یا کلا پدر و مادرشون رو نشون نمی‌دهند یا اینکه پدر و مادرشان مرده است، البته در برخی انیمه/مانگا های شونن اگر پدر و مادر یا سرپرست درست و حسابی داشتند شاید این اتفاق هیچ‌وقت نمی‌افتاد.

کاراکتر اصلیه احمق! اینها همان افرادی هستند که بر طبق نقشه پیش نمی‌روند. معدود شونن‌هایی وجود دارن که پروتاگونیست داخل آن یک احمق نباشد. شاید دلیل این کار جذاب کردن اثر است و معمولا همیشه این کاراکترای احمق کنار دوست دانا و عاقل خود هستند و این دو معمولا همدیگر را کامل می‎‌کنند. پس نمی‌توان گفت که کلیشه‌ی خیلی بدی است.

یکی دیگه از کلیشه‌ها حضور یک شخص منحرف داخل آثار شونن هست! معمولا این اشخاص افراد پیر هستند ولی در بعضی آثار (مانند وان‌پیس) افراد جوان نیز در این نقش ظاهر شده‌‌اند. الان حضور ذهن ندارم که شوننی وجود داشته باشد که این شخص محترم را داخل خود نداشته باشد.
البته اینم باید بگم که کلیشه‌های خوبی نیز وجود دارند مانند شجاعت پروتاگونیست، شجاعت کاراکتر اصلی می‌تواند که اثر را لذت بخش‌تر کند و این شجاعت معمولا کنار یک فرد ترسو می‌آید که این فرد ترسو نیز مانند کلیشه‌ای در اکثر آثار شونن وجود دارد.

یک کلیشه در شونن‌ها که برخی از مخاطبان را اذیت می‌کند و برخی دیگر را خوشحال ، پاورآپ بی مورد کاراکتر اصلی است، درحالی که وسط فایت تقریبا نابود شده است یک دفعه به قدرت ماورایی دست میابد و حریف را از پا در می‌آورد!

کلیشه در ژانر عاشقانه (رومنس)

کلیشه‌های داخل ژانر رومنس بی حد و مرز است! شاید دلیل این باشد که بیشتر به زندگی واقعی شبیه است و در زندگی واقعی اتفاقات عجیب و غربی معمولا رخ نمی‌دهد.در اینجا الآن به چندتا از کلیشه‌های این ژانر می‌پردازیم.

‌کلیشه‌ی مثلث عشقی که احتمالا دیده‌‌اید یک کلیشه‌ی پر طرفدار است که کاربران معمولا دوست دارند و بخش زیادی هم از آثار عاشقانه از آن پیروی می‌کنند.

یکی از این نوع کلیشه‌ها طرد شدن دوست دوران کودکی است. ، اگر دقت کرده باشید همیشه در یک مثلث عشقی یکی از افراد دوست دوران کودکی است و معمولا در داستان برنده نمی‌شود و این خودش زمینه‌ساز یک کلیشه‌ی دیگر است یعنی پایان پیش‌بینی شده، البته معمولا ژانر رومنس را به دلیل داستان هیجان‌انگیز و پایان پیش‌بینی شده نمی‌بینیم، بلکه برای چند ساعت لذت بردن و آرام شدن آن‌ها را می‌بینیم/می‌خوانیم پس این کلیشه زیاد در چشم نیست مگر اینکه از همان اول داستان شما پایان را بدانید ولی هنوز ۱۲ جلد از داستان مانده باشد!

یکی دیگر از کلیشه‌ها که احتمالا دیدید جاییه که داستان شروع می‌شه و معمولا چجوری این اتفاق می‌افته؟ درسته، با انتقال یک دانش‌آموز/دانش‌جو هست (انتقال از راهنمایی به دبیرستان و از دبستان به راهنمایی هم ممکنه رخ بده) ، از اونجایی که اکثر رومنس‌ها داستان‌های تینیجری هستند شروع آنها از مدرسه است این کلیشه به نوعی قانون در این ژانر تبدیل شده است که احتمالا به زودی هم دست از سر این ژانر برندارد.
در کل از این نوع کلیشه‌ها در رومنس بسیار است و تا فردا می‌تووانیم در مورد آنها حرف بزنیم پس به همین چند مورد بسنده می‌کنیم.

قرار گرفتن در یک صحنه‌ی منکراتی از دیگر کلیشه‌های این ژانر است که اصلا بدون آن این ژانر مزه نمی‌دهد(:

در کل کیلشه‌ها بجز اینکه کدام بد است و کدام خوب باعث شده است که خیلی از آثار شبیه یکدیگر باشند. و این که کدام اثر بهتر از آثار دیگر می‌تواند از کلیشه استفاده کند بستگی به تفکر خالق اثر دارد، حال آیا به نظر شما کلیشه بد است یا خوب؟

آیوترندمعرفی انیمه، بازی، فیلم و سریال

کلیشه در انیمه و مانگا

نقد و بررسی انیمه Witcher: Nightmare of the Wolf

۱۵ مانگای برتر از نظر آرت

ادویه و گرگ (Spice And Wolf): بیش از یک دهه خاطره

پخش انیمه Spy x Family به طور رسمی تایید شد

راهنما تماشا انیمه Persona

معرفی و راهنما تماشا انیمه Higurashi: When They Cry

معرفی و راهنما تماشا انیمه خادم سیاه

۱۰ انیمه خوب دست کم گرفته شده